Mijn Vriendin Ginette deel 2

Vervolg Verhaal Ginette deel 2
Posted on May 29, 2011 by dinkie
Ginette, het kleine tere poppetje daar in dat prachtige Zwitserland bij deze nieuwe rijke ouders, die zo vreselijk hun best deden het hun pleegkind zo veel mogelijk naar de zin te maken, verloor ieder besef van tijd en ook vooral vergat zij langzaam haar beide echte ouders, oudere zus en broer. Ook vergat zij de armoede, de honger en alle ellende van de thuis heersende oorlog. Eindelijk na drie heerlijke jaren keerde het gezinnetje terug naar Nederland, alwaar haar pleegvader August de werf van zijn vader in Schiedam ging leiden. Zijn vader trok zich terug en bleef in Zwitserland wonen. De grote werf floreerde uitstekend en August voelde zich heer en meester in deze grote werf, met zijn enorme charme en geweldige charismatische eigenschappen won hij al snel de harten van alle mensen die er werkten, maar vooral zijn privé secretaresse is hem zijn hele leven trouw en zeer toegewijd gebleven en door haar onverdroten liefde voor haar werk nooit getrouwd. De familie betrok een prachtig huis op de hoek van de Bronckhorstlaan in Wassenaar in een prachtig bosje met hier en daar evenredige stulpjes, als juweeltjes neergezet. Ginette kreeg haar eigen kamer en voor Nicole, die na de oorlog was teruggekeerd naar haar ouders was een kamer op de zolder verdieping ingericht. Nicole kwam eerst alleen nog met de vakantie bij haar pleegouders logeren, tot dat haar moeder weigerde verder voor haar te zorgen, toen kreeg Ginette haar als zus. Beide meisjes pasten zich heel snel aan aan het leven in Holland met de daar bij behorende luxe. Zo kwam Ginette gebracht door de chauffeur bij ons de eerste dag op het Rijnlands Lyceum. Ik zag haar uitstappen en dacht:” wat een aardige vader heeft zij en wat een klein mensje”, zij leek mij heel erg lief, dus zocht ik direct contact met haar na een uurtje praten zowel in de pauze als tijdens handvaardigheid, zoals dat toen heette, werden wij langzaam aan vriendinnen. Zij vertelde heel weinig over zich zelf, ik des te meer. Na enkele weken vroeg zij ineens : “mijn moeder vraagt of jij bij ons kunt komen eten morgen na schooltijd”. “Heel graag”, ” moet je dat niet eerst thuis vragen”,” nee hoor, dat vinden ze thuis echt wel goed”. De volgende dag, na schooltijd, reden wij naar haar huis, ik keek mijn ogen uit en kwam er toen pas achter dat dit niet haar vader was, maar de chauffeur van Hinkel. Door het prachtige bosje reden wij zo een schitterend erf op en stapten uit. Via de achterdeur kwamen wij in de keuken, waar ik eerst dacht dat haar moeder daar stond, Ginette zei:” Dit is Sophie, die helpt in het huishouden, woont bij ons”. Toen via de hal een enorme grote kamer in met hele grote witte bankstellen, een heel grote open haard waar een heerlijk vuur in brandde en waar naast twee kleine krukjes stonden, op een van de krukjes zat Ange, wat ik toen nog dacht, de echte moeder, hoog blond haar scherp gezicht, niet onknap, maar ook niet echt knap, slank met enorme gelakte nagels, zoiets had ik nog nooit gezien, maar het meest geschokt was ik toen een hele zware stem van achter een krant vanuit een grote witte stoel zei:,” Zo kindekes zijn jullie daar, is dat nu Dinkie” en een super knappe lange mooie man ons begroette, met een big smile . Wat mij nog nooit was overkomen gebeurde, ik herkende hem, maar wist niet waarvan, zo bekend was hij voor mij, ( 40 jaar later zou ik ontdekken dat in een van mijn vorige levens, hij mijn vader was geweest, later vertelde hij mij dat hij hetzelfde gevoel had gehad,:” ik ken haar” en dat hij ook altijd bijzonder aardig voor mij is geweest tot zijn dood toe.) Een hele vreemde gewaarwording. Het werd een enorm succes, zelfs Ginette was verbaasd, over het algemeen waren er al een paar vriendinnen, die niet meer mochten komen. Vanaf dat moment hoorde ik zo’n beetje bij de familie en had ik eindelijk de zo ontzettend verlangde zus en zielsverwant. Wat hebben wij samen genoten van deze voor ons fantastische tijd, zorgeloos en ook soms erg spannend door dit echtpaar, daar pa een echte womanizer was en wij met Ange tot laat in de nacht op jacht gingen om te kijken waar hij uit hing. Heel veel vrouwen zaten achter hem aan en kwamen er ook op bezoek met hun mannen, maar wij wisten beter en als zijn vliegtuig landde op Schiphol en zijn vrouw Ange opbelde of hij er al was, kreeg ze te horen: “U bent al de zoveelste die beweert zijn vrouw te zijn”, waarop zij zo kwaad werd, dat zij door zijn secretaresse liet bellen om te vertellen dat zij die het laatst had gebeld de echte mevrouw was, wij kregen al haar verdriet en woedebuien over ons heen, het verschil was dat ik naar huis kon en Ginette het thuis tot het bittere eind moest ondergaan. Al met al een krankzinnige tijd, met tussendoor feesten, bals, strandfeesten, eten bij Sauer, eten bij Chalet Suisse, naar Belgie rijden en terug, ergens weer dineren. Ik zat er zo vaak dat mijn ouders vroegen of zij mij niet wilden adopteren, dat wilde ik echt niet, want de buien van Ange varieerden zodanig dat Ginettes hele kamer overhoop werd gehaald, waarop zij twee dagen straf kreeg om alles weer piekfijn op te ruimen, waarbij ik haar gelukkig mocht helpen en al zachtjes gierend van de lol en zenuwen over Ange dat ook deden. Zij haalde net als ik haar eindexamen en er werd een hele grote tent gehuurd op hun grote grasveld, met band en allerlei heerlijkheden om dit slagen van Ginette te vieren. Ook hier verscheen de zwerm liefhebbers van de grote verleider, tot groot verdriet van Ange en daardoor ook een stuk van het plezier verpestend van Ginette. Angela moest naar Amerika, toen dat voor iedereen nog echt een unicum was, zij vroeg of wij op pa wilden passen, wij beloofden dat. Zo vertrok zij voor een paar weken. Nooit zal ik die tijd meer vergeten, Ginette en pa ook niet. Wordt vervolgd in deel3, Dinkie.