Ati mijn lieve vriendin.!!

Ati mijn lieve vriendin, meestal per telefoon voor jaren !!!

 

Verloofd zijnde met Walter van den Broek kwam ik in de van den Broeken en Weber clan terecht en werd er van mij verondersteld aan alles mee te doen. Zo gingen wij dus naar de verloving van Atie van der Heijden met John Weber, enfin., in Wassenaar drukte van belang en daar stond naast haar moeder een schattige jonge lieve vrouw, met een hele lieve lichtblauwe jurk , een plaatje . Na een paar uren met drankjes en hapjes , gingen wij weg . Ati en ik gaven elkaar een handje en ik feliciteerde haar en bedankte haar . Ik moest trouwen en op mijn grote bruiloft in het mooie stadhuis te Wassenaar om de hoek bij ons woonhuis , trouwden Walter en ik en was ik mevrouw van den Broek voor 20 jaar , was toen zelf ook 20 jaar, jullie vader staat op de trouwfoto's en ook tante Dien en haar man.. Eindelijk na wat omzwervingen hadden wij een mooi huis in de Papenlaan in Voorschoten, een jaren dertig huis erg mooi . Er stopte op een dag toen wij er pas woonden een auto voor de deur en werd er gebeld en toen stond John voor mijn neus, "Hallo ken je mij nog , natuurlijk zei ik, kom binnen , ja maar Ati zit in de auto, oke ga haar halen en zo gebeurde dat er toen een zwangere Atie bij mij binnen stapte verlegen niet willend , maar aangezien ik het tegenovergestelde van haar ben, was het ijs snel gebroken en zat ze heel gezellig bij ons met Bart in haar buik, thee te drinken en vonden wij beiden direct de klik , van die tijd af is onze vriendschap gebleven en kwam Ati op de fiets wel eens langs en ging ik vaak op de fiets naar de Hamellaan om er ook weer thee te drinken, vooral vaak als oma er
 was. Dat was helemaal een dot , wat een lieve oma was dat . Toen kwam Bart en ben ik nog bij jullie moeder in het ziekenhuis in Leiden geweest en lag ze aan het infuus om de weeën op te wekken, want het wilde niet vlotten, Bart had geen zin nog , na wat met haar gepraat te hebben moest ik weg en even later belde John het is weer een zoon, dus daar was je toen Bart . Jullie moeder vroeg of ik hem wilde komen baden in de vroege ochtend, wat ik ook deed met de auto naar haar toe en Bart wassen  in het badje , dat is zo heel wat keren gebeurd tot zij zich weer wat sterker en beter voelde , sorry Bart maar ik heb je wel geknuffeld erg veel, want zo ben ik nu eenmaal , je moeder moest er om lachen . Daarna zijn er geweldige jaren gevolgd, waarin wij over en weer bij elkaar op bezoek kwamen ook de mannen er bij en Hans, Aties broer ,met wilde plannen voor de toekomst . Toen ineens overleed de broer van Johns vader en werd John mede verantwoordelijk met zijn vader voor hun zaak, met alle dure heren en cliënten en gingen de wilde plannen in de kast en kwamen er hele andere tijden aan, ook bij ons, maar tussen dit alles bleven wij zamen altijd bellen zo'n drie keer per week en bij elkaar langs komen en bespraken wederzijds al onze problemen met elkaar altijd , dat was super en gezellig, nooit een onvertogen woord geen van beiden .Kersten gingen verjaardagen gingen en langzaam kwamen er problemen met de buurjongen, die het leven een hel maakte voor jullie ouders ,toen kwam je vader met een huis in de Essenlaan jullie huis nu, enfin ik met je moeder mee er naar toe en ik liep te O wat heerlijk  en o wat mooi en ik vond het schitterend en jullie moeder liep te huilen, want ze vond het maar niets , enfin dagen hebben wij er over gepraat en langzaam ging ze er aan wennen en toen kwam de verhuizing en alles , en Dinkie verdween naar het buitenland. Toen ik terug kwam lag mijn huwelijk al in duigen en was ik in een wervelende vrije tijd terecht gekomen, wat jullie moeder eng maar ook schitterend vond, ik was voor haar een spannende film. Ze heeft nog een poging gewaagd mij te koppelen aan iemand die een aphotheek had, enfin dat was niets, maar erg gezellig gegeten bij jullie . Daarna toen ik einedelijk mijn ware tegen gekomen was na een wild jaar, toen was dat helemaal over en begon er weer een hele nieuwe periode van opbouwen na deze intense  afbraak en over nieuw beginnen in die tijd woonden wij al in Dreischor hier hebben wij 9 jaren verbouwd , intussen bijna ieder dag bellen met jullie moeder, die het heel moeilijk had met jullie oma en dat allemaal met mij deelde en al mijn zorgen over geld en ons huis ik weer met haar deelde en zo vingen wij elkaar weer helemaal op . Willem is zelfs nog in het huis van jullie oma gaan zoeken naar afluister apparatuur en alle andere dingen heeft hij nagekeken, alles is door hem goed onderzocht en ook hij kwam tot de conclusie dat er niets was . Maar dat stelde zowel Ati als mij die inmiddels ook erg gehecht was geraakt aan jullie oma toch wel gerust. Toen het verdriet van het overlijden van jullie lieve oma, wat jullie moeder erg van streek heeft gemaakt, heel erg vond ze dat en toen zijn er uren gesprekken geweest over leven en dood gaan en God enz ., ook het verdriet van het overlijden van mijn beide ouders alles is door ons heen gegaan en hebben wij met elkaar door gewerkt en getroost  en verteld en zo gingen de jaren langzaam aan steeds verder lieve zonen , met jullie moeder, en de verhalen over jullie en jullie huwelijken scholen enz en de studie van Robert heeft hij aan mij te danken, want jullie moeder belde en was wanhopig, want het ging niet goed met zijn rechten studie, enfin., ik moest gaan kijken in de astrologie en alles uitzoeken, het heeft mij een ontzettende uitzoek dag gekost gelukkig had ik al een pc met dat programma er op, maar dan de interpretatie nog en aangezien het toen mijn hobby was had ik ook alle boeken er over dus zoeken negende huis staat in dat teken enz enz., enfin toen kwam er uit, of tandarts of homeopathische arts en zij heeft het Robert verteld en die koos toen voor tandarts .Wij hebben heel veel gelachen, ik gehuild, zij bijna en veel meegemaakt samen alle dokters bezoeken van haar en alle andere dingen,  zoals de dood van Raps en onze honden en katten alles werd samen gedeeld en ook als laatste de dood van Grootvorst Siamees ,die ze van mij heeft meegekregen. Zij kon ontzettend leuk vertellen zoals over grootvorst en Raps ik heb mij tranen gehuild van het lachen, alles werd besproken en gedeeld ze was vaak eenzaam en ik hier ook. Wij hebben een geweldige tijd gehad, zij kende alle mensen die ik kende van naam en toenaam en ik al haar kenissen van naam en toenaam en hoe jullie huizen er uitzagen alles en alles , ook langzaam aan steed meer de lichamelijke klachten en zo is er een heel leven voor bij gegaan, waarin wij beiden elkaar steun en toevertrouwen zijn geweest voor een heel lang leven en waar ik met enorm veel geluk en blijdschap aan terug denk, een wonderbaarlijke mooie vriendschap zonder ooit een onvertogen woord van geen van beiden, heerlijke tijd, die ik zo over zou doen met jullie geweldige lieve moeder , wij konden echt samen door een deur , geweldig en het doet mij hele erge pijn dat haar einde zo triest en zo erg is geweest en ik niets kon doen voor haar, maar dat zal de geweldige  gedachte aan haar nooit meer kunnen verhinderen en nu zij door deze aardse ellende heen is en zij eindelijk rust heeft en bij de mensen is die haar lief zijn heb ik er ook vrede mee alhoewel ik haar ontzettend mis , iedere keer denk ik bv even Ati bellen , dat doet zeer lieve zonen, jullie hadden een geweldige lieve moeder , een hele fijne zachte en onzekere lieve vrouw , Dinkie.

Kerstkind leuk of niet!!

Als je op kerst bent geboren zeggen veel mensen van enig, een kerstkind, zo enig was het echt niet altijd, je was meer met de kerst bezig dan met je verjaardag, de kersten waren met alle opa's en oma's heel super gezellig en mijn verjaardag vergat ik bijna altijd. Geboren in Indie op kerstmiddag om 12 uur in een katholiek ziekenhuis met allemaal nonnen was er om vragen, dus werd ik gauw in de kribbe aldaar gelegd. In een tropisch land zonder nog penicilline, het was voor de oorlog, was niet het idee wat mijn moeder had, direct eruit moest ik weg van al die mensen met al hun ziektes, ergens wel verstandig ook. Mijn jaren als kind in Indie waren de mooiste jaren van mijn leven, die prachtige natuur met de bomen, de bergen, de beekjes, de prachtige bloemen, vlinders en vuurvliegjes, de kleine warongs lang de kant van de weg, alle tochten naar de bergen, heerlijke huizen met zwembaden en paardrijden met je ouders door die prachtige natuur in de bergen met al die geuren, het is diep in mijn ziel door gedrongen, heel diep. Toen kwam de oorlog,weg alles, in Jappenkampen, armoede, honger, ellende, dood en verdriet, vader weg. Het bijzondere was, dat wij alles overleefd hebben en toen in het vaderland van mijn ouders, Holland, terecht kwamen, wij tropenkinderen, dat gaf de grootste klap na alles, de koude en dit vreemde land met alles, vreselijk vond ik het eerst. Toen gelukkig Wassenaar en de eerste kerst in Holland, dat was een geweldige ervaring, wij allemaal samen, die het overleefd hadden. Uit een soort dankbaarheid, dat wij allemaal nog leefden besloot ik als meisje van 13 jaar naar de katholieke kerk te gaan in het dorp Wassenaar, keurig aangekleed om de Almachtige te bedanken voor dit heugelijke feit, wat is er mooier dan op de kerstnacht. Ik stapte alleen deze grote kerk binnen, stampend vol was het er, ik moest blijven staan bij de deur. Prachtige dienst met koor en alles ik genoot en langzaam kwam de pastoor met de koorknapen hevig zwaaiend met het wierookvat dichterbij en dichterbij en langs mij, wazig, misselijk, zwart, toen ik ineens bijkwam lag ik op een kerkbank, verbaasde mensen om mij heen, ja meisje, jij bent flauwgevallen in het kerkpad, was wat hard en koud, dus hebben wij jou op de bank gelegd. Helemaal nog duf gauw snel naar huis, zeker niet gegeten was het commentaar van mijn moeder. Het jaar erop weer dit goede plan, maar nu gegeten, weer in de kerk, helaas weer staande bij de achterdeur en weer kwam de pastoor met de wierook aanzetten en ik ging alvast ver naar opzij, daar was hij vlakbij, wazig, misselijk en weg was ze weer, werd weer wakker liggend op een kerkbank, nu met dokter er bij, gaat het, ik knikte en zat daar rustig bij te komen toen een leukerd zei, ook een manier om een plaatsje te krijgen. Weer snel naar huis. Enkele jaren later kreeg ik mijn allereerste vriendje, een beeldschone knaap, Ferdinand, heel erg lief allemaal, zeer onschuldig en romantisch, werd meegenomen naar hun prachtige huis in Scheveningen, heel mooi en luxe en voor ik het wist werd alles erg serieus, de familie zag het wel zitten. 
Mij werd gezegd, dat ik als ik bij de familie wilde horen, ik katholiek moest worden, ach zo verliefd was ik dan nog wel, ik naar mijnheer Pastoor, van Spanjaard was zijn naam van de katholieke kerk de Goede Herder in Wassenaar, een geweldige man met een enorme grote dure parochie, hij was alleraardigst en hoorde mij aan, stelde wat vragen over mijn geloof en nog veel meer en nodigde mij uit voor een grote mis in zijn kerk met Pasen. Vooraan zat ik dit keer als gast van de pastoor in weer een hele volle kerk, weer was het prachtig en weer kwam de zwaaiende wierook nu aan de voorkant  langs, enfin, weer lag ik, maar nu omdat ik vooraan zat bleven ze er mee zwaaien en kwam ik bij en vertrok en kwam ik bij en vertrok, grote paniek, een hele lieve vrouw kwam naar mij toe nam mij mee naar buiten en daar pas kwam ik weer terug op aarde, mijn kind zei ze, dat gaat niet met jou, je viel steeds flauw, dus blijf hier even buiten lekker zitten en kom bij, dan brengen wij jou straks naar huis, ik ben mevrouw Slinkert, zei ze. Een van de meest mooi families, die ik ooit heb gezien, een pracht gezin. beeldschone mensen. Leo hun zoon is nog jaren lang een echte vriend voor mij geweest, helaas is hij op jonge leeftijd verongelukt. Pastoor van Spanjaard zei: mijn kind, jouw geloof is prima houd het zo, jij hebt geen kerk nodig en dat vriendje van jou dat houdt geen stand lieve kind en dat is niets voor jou, zo'n strenge katholieke familie, dan zit je meer in dan uit de kerk en dat kun jij zeker niet, geniet van je leven, komt allemaal goed. Zo nam ik afscheid van deze lieve man. Hij had gelijk en na 4 maanden was het uit en helaas nooit meer naar een mis geweest. Nu vieren wij kerst met het hele gezin in ons Zeeuwse huisje al weer 33 jaar met zijn allen en genieten zowel van de kerst als van mijn verjaardag. Dinkie.

 

 

 

Kerstkind wat er dan kan gebeuren >

Als je op kerst bent geboren zeggen veel mensen van enig, een kerstkind, zo enig was het echt niet altijd, je was meer met de kerst bezig dan met je verjaardag, de kersten waren met alle opa's en oma's heel super gezellig en mijn verjaardag vergat ik bijna altijd. Geboren in Indie op kerstmiddag om 12 uur in een katholiek ziekenhuis met allemaal nonnen was er om vragen, dus werd ik gauw in de kribbe aldaar gelegd. In een tropisch land zonder nog penicilline, het was voor de oorlog, was niet het idee wat mijn moeder had, direct eruit moest ik weg van al die mensen met al hun ziektes, ergens wel verstandig ook. Mijn jaren als kind in Indie waren de mooiste jaren van mijn leven, die prachtige natuur met de bomen, de bergen, de beekjes, de prachtige bloemen, vlinders en vuurvliegjes, de kleine warongs lang de kant van de weg, alle tochten naar de bergen, heerlijke huizen met zwembaden en paardrijden met je ouders door die prachtige natuur in de bergen met al die geuren, het is diep in mijn ziel door gedrongen, heel diep. Toen kwam de oorlog,weg alles, in Jappenkampen, armoede, honger, ellende, dood en verdriet, vader weg. Het bijzondere was, dat wij alles overleefd hebben en toen in het vaderland van mijn ouders, Holland, terecht kwamen, wij tropenkinderen, dat gaf de grootste klap na alles, de koude en dit vreemde land met alles, vreselijk vond ik het eerst. Toen gelukkig Wassenaar en de eerste kerst in Holland, dat was een geweldige ervaring, wij allemaal samen, die het overleefd hadden. Uit een soort dankbaarheid, dat wij allemaal nog leefden besloot ik als meisje van 13 jaar naar de katholieke kerk te gaan in het dorp Wassenaar, keurig aangekleed om de Almachtige te bedanken voor dit heugelijke feit, wat is er mooier dan op de kerstnacht. Ik stapte alleen deze grote kerk binnen, stampend vol was het er, ik moest blijven staan bij de deur. Prachtige dienst met koor en alles ik genoot en langzaam kwam de pastoor met de koorknapen hevig zwaaiend met het wierookvat dichterbij en dichterbij en langs mij, wazig, misselijk, zwart, toen ik ineens bijkwam lag ik op een kerkbank, verbaasde mensen om mij heen, ja meisje, jij bent flauwgevallen in het kerkpad, was wat hard en koud, dus hebben wij jou op de bank gelegd. Helemaal nog duf gauw snel naar huis, zeker niet gegeten was het commentaar van mijn moeder. Het jaar erop weer dit goede plan, maar nu gegeten, weer in de kerk, helaas weer staande bij de achterdeur en weer kwam de pastoor met de wierook aanzetten en ik ging alvast ver naar opzij, daar was hij vlakbij, wazig, misselijk en weg was ze weer, werd weer wakker liggend op een kerkbank, nu met dokter er bij, gaat het, ik knikte en zat daar rustig bij te komen toen een leukerd zei, ook een manier om een plaatsje te krijgen. Weer snel naar huis. Enkele jaren later kreeg ik mijn allereerste vriendje, een beeldschone knaap, Ferdinand, heel erg lief allemaal, zeer onschuldig en romantisch, werd meegenomen naar hun prachtige huis in Scheveningen, heel mooi en luxe en voor ik het wist werd alles erg serieus, de familie zag het wel zitten. 
Mij werd gezegd, dat ik als ik bij de familie wilde horen, ik katholiek moest worden, ach zo verliefd was ik dan nog wel, ik naar mijnheer Pastoor, van Spanjaard was zijn naam van de katholieke kerk de Goede Herder in Wassenaar, een geweldige man met een enorme grote dure parochie, hij was alleraardigst en hoorde mij aan, stelde wat vragen over mijn geloof en nog veel meer en nodigde mij uit voor een grote mis in zijn kerk met Pasen. Vooraan zat ik dit keer als gast van de pastoor in weer een hele volle kerk, weer was het prachtig en weer kwam de zwaaiende wierook nu aan de voorkant  langs, enfin, weer lag ik, maar nu omdat ik vooraan zat bleven ze er mee zwaaien en kwam ik bij en vertrok en kwam ik bij en vertrok, grote paniek, een hele lieve vrouw kwam naar mij toe nam mij mee naar buiten en daar pas kwam ik weer terug op aarde, mijn kind zei ze, dat gaat niet met jou, je viel steeds flauw, dus blijf hier even buiten lekker zitten en kom bij, dan brengen wij jou straks naar huis, ik ben mevrouw Slinkert, zei ze. Een van de meest mooi families, die ik ooit heb gezien, een pracht gezin. beeldschone mensen. Leo hun zoon is nog jaren lang een echte vriend voor mij geweest, helaas is hij op jonge leeftijd verongelukt. Pastoor van Spanjaard zei: mijn kind, jouw geloof is prima houd het zo, jij hebt geen kerk nodig en dat vriendje van jou dat houdt geen stand lieve kind en dat is niets voor jou, zo'n strenge katholieke familie, dan zit je meer in dan uit de kerk en dat kun jij zeker niet, geniet van je leven, komt allemaal goed. Zo nam ik afscheid van deze lieve man. Hij had gelijk en na 4 maanden was het uit en helaas nooit meer naar een mis geweest. Nu vieren wij kerst met het hele gezin in ons Zeeuwse huisje al weer 33 jaar met zijn allen en genieten zowel van de kerst als van mijn verjaardag. Dinkie.