UFO'S

Oke, bij veel mensen zal nu de schrik toeslaan, maar zoals mijn vader zei: "onderzoek alles en behoudt alleen het goede". In 1977 zaten Willem en ik in Saoedie-Arabie in een kamp midden in de desert, in Jubail, kilometers van de bewoonde wereld met onze zoon Andy, die daar ook naar school ging . Je moet je voorstellen midden in een levensgrote zandbak zijn twee kampen gemaakt met stenen muren er omheen gemetseld. Weer in een kamp, maar nu vrijwillig en in een Joint Venture met Adriaan Volker, Hochtief (een duitse firma ) en CCC (een Libanese Firma), dus een zeer gemengd gezelschap met nog wat Engelsen en Schotten, een belevenis. In dit kamp allemaal dezelfde prefab huisjes en alle huisjes het zelfde ingericht, zeer eenvoudig, met onder een afdakje een klein terrasje, waar je door de hitte alleen 's-avonds kon zitten. Later vertel ik nog meer over het leven daar in de desert met al die wonderbaarlijke figuren. De mannen werkten er erg hard met het bouwen van een haven en dus erg veel weg. Voor al die vrouwen en kinderen was er alleen een zwembad, een general building en een kleine supermarkt, waar zelden iets goeds te kopen was en als het er was, erg duur. Dus zit je daar hele dagen zonder goede tv, radio, leuke winkels of telefoon, dan slaat al snel de verveling toe. Maar in die tijd in Holland was men erg bezig met het fenomeen Ufo. Door al die boeken, artikelen en mensen begon ik mij er ook voor te interesseren, op zijn minst moet je bij blijven. Maar om op een of andere manier te weten, wat ik er nu zelf van vond, zou ik mij er flink in moeten gaan verdiepen en had daarom ook veel boeken meegenomen over der ufo's. Na bijna alles er over gelezen te hebben wist ik nog steeds niet wat ik er van vond. Toen moest ik mijn laatste boek erover lezen van John A Keal: "Het Trojaanse Paard". Ufo's, wie zijn zij, waar komen zij vandaan en waar gaan zij naar toe. Hij schreef geweldig en voor ik het wist zat ik er helemaal in, spannend, maar in kleine footnotes stond er ook bij, dat tijdens het schrijven van zijn enorme boek, hij heel veel vreemde dingen had meegemaakt, onder andere voorspellende dromen, die ook echt uit kwamen, telefoon die dag en nacht belde en als hij opnam vertelde iemand hem dat er een brug zou instorten en zowaar gebeurde het dan ook. Vaak werd er ook gebeld en als hij opnam was er niemand en dit gebeurde ook heel veel s'nachts als hij sliep, zo zelfs, dat hij als het ware zich een beetje begeleid voelde. Wat schets mijn verbazing, tijdens dit spannende boek ontving ik brieven van mijn kinderen, die in ons huis woonden, dat ze gek werden van een of andere gek die s'nachts op alle tijden belde, zo erg zelfs, dat ik weer later brieven kreeg, dat ze de PTT hadden ingeschakeld. Gedurende al die tijd, dat ik het boek las, schreven zij mij hoe erg het was, niets van mijn boek en de inhoud wetend. De PTT had er ook geen verklaring voor en konden de beller niet vinden. Vanaf het moment, dat ik het boek uit had, hield de telefoonterreur op en kreeg ik brieven van nu het is zo maar gestopt, gek he mam. Door dit alles was ik totaal verbaasd en vond grappig genoeg twee mensen, apart van elkaar, een uit Curacau en een uit Engeland, die de ufo's beiden in het echt hadden gezien. Die uit Curacau had er wel 100, samen met vele andere mensen zien over vliegen en die uit Engeland had ze samen met haar familie s'nachts tijdens hun tocht naar huis gezien van wel heel dichtbij en waren heel bang geweest. Mijn oordeel over dit fenomeen is zo geworden, dat wij een zeilboot van ons UFO genoemd hebben, wij zijn dolgelukkig op die boot geweest, wie weet zit er toch wel wat in. Dinkie