Lieve vriendin, je vroeg mij waarom wij dan daar weggingen, omdat ik mij er al weer zo thuis voelde. Vergeet niet dat mijn hele familie, ook mijn ouders en mijn moeder had longkanker in Holland zaten en naar ons uitkeken en dat mijn jongste zoon, Andy naar een goede middelbare school moest en terug naar zijn vrienden, daarom moesten wij weg, ik had ook nog drie volwassen kinderen in Holland, wij werden door alle Indische mensen en hun familie van het kantoor en thuis uitgezwaaid, maar toen ging het hele vertrek niet door, het kleine vliegtuigje dat ons uit Cilacap had moeten vliegen was kapot, er kunnen maar 12 mensen in, ik was als de dood als wij er mee moesten vliegen met verlof naar Djakarta, maar nu zouden wij voorgoed vertrekken, dus weer uit het vliegtuig en met alle mensen die ons uitzwaaiden weer naar ons huis, wat leeg en kaal was met alleen alle bloemen. Direct er na met een taxi naar Djokjakarta, uren over de wegen met regen en onweer, geen goed zicht en niet goed werkende ruitenwissers, halverwege was ook de taxi kapot, stonden wij bij een heel klein mini dorpje met wat hutten en daar, hoe was het mogelijk, was er in die kampong verderop een klein hotelletje en daar heeft de chauffeur gebeld voor een andere auto, na een paar uur kwam er toen een vw busje, met een fanatiek kretek rokende chauffeur en konden wij eindelijk verder naar, zoals de Amerikanen het noemden, Djojo. Uren later, vermoeid en hongerig in Djokjakarta in het Hilton Hotel, daar kregen wij alleen nog wat brood, meer hadden ze niet want het was na middernacht. De volgende dag naar het vliegveld en naar Djakarta, toen pas weer terug naar Holland, daarna nooit meer terug geweest. Ben met een papaya dieet daar 30 kilo afgevallen, onze buurman hier vroeg of ik misschien ziek was met je weet wel, zei hij, daar doe je dan al die moeite voor, hahaha, Dinkie.