Anton Herbert van der Sluis.

Lieve broer jij als eerste van de enige twee kinderen van Henk en Gwen , en jij de jongste , het was een onverwachtse schok in eens te horen, dat je was vertrokken, heel stilletjes in de nacht en heel erg rustig en een ieder was het daarover eens, dat jij er bij lag alsof je zo zou wakker worden en weer zou gaan beginnen met je leven, maar nee dit keer bleef je liggen. En had je dit aardse verlaten zonder dat iemand er weet van had, geweldig en erg verstandig ook en ook fijn voor jou je hele ziel in een klap uit jouw demente oude body, geweldig blij zal je geweest zijn toen je weer gewoon je eigen zelf was mijn gewone broer Anton, na vele jaren weer je eigen ziel en bevrijd van een ziek en verward lichaam, wat zal je blij geweest zijn en ik hoop dat je ook terug hebt gedacht zoals ik ook gedaan heb toen ik hoorde dat je was overleden ,aan onze gezamenlijke jeugd en kindertijd ook samen in het concentratie kamp waar jij een ieder nog wel eens de stuipen op het lijf gaf door gewoon dingen te doen, die geen mens durfde te doen en waar je flink voor op je duvel kreeg , maar menig keer heb ik voor je gezorgd in het kamp als Gwen weer in het kamphospitaal lag . De mooiste herinneringen heb ik nog aan onze levens samen in de bergen zonder andere kinderen waren we veel en vaak samen en ging het allemaal erg goed en gezellig en hebben we een vooroorlogse super tijd gehad met sprookjes achtige levens en ervaringen geweldig mooie en geweldige prachtige tijden ook met Wil en Eep in de bergen geweldig met zijn vieren uren gespeeld en genoten een prachtige mooie omgeving en tijd. Ook samen in het huis  met alle verrekijkers, waar we beiden enorm van genoten hebben en samen maiskolven verbranden op houtvuurtjes en ze opaten en rond zwierven in de maisvelden met onze lieve Spankie  , onze koe Mawoer en al onze kippen en het varken en de groente tuin ook een geweldige mooie bruiloft samen  hebben bijgewoond van een Indonesische hoge dame met drie dagen een feest festijn met heel erg veel snoep en douchen in de kalie , super mooie tijden , Anton dat kon niemand meer van ons afnemen , ook alle avonden met Elsie in dat beeldige huis in de bergen met de verrekijkers en Ovemaltine en gas lampen in de avond en de prachtige omgeving, die ik nooit meer zal vergeten alleen al de tocht van Soerabaja naar de bergen was iets voor een film set met de Osse karren met de wiebelende lampen en het gekraak van de houten wagens en de zachte geluiden van de zweep niet hard maar wel even corrigerend , ach wat vonden wij dat mooi en heerlijk en wat genoten wij altijd in de bergen met de kapok bomen en de apen die jij in het huis toe liet door de ramen te openen, wat verboden was en die uit het ravijn ons huis in klommen, God wat een bende was dat en wat heb je gegild toen ze aan je haren trokken omdat je blond haar had. En niet te vergeten alle huizen, die pappa huurde in de bergen met zwembaden, waar wij beiden zonder enige hulp hebben leren zwemmen, omdat hij steeds het water wat hoger liet vollopen allemaal sprookjesachtige tijden en dagen met paardrijden, zwemmen en nog veel meer, heerlijke geweldige spannende avonturen .  Verder waren het  daarna moeilijke en droeve tijden en hebben we weinig met elkaar opgetrokken en nog minder erna in ons mooie Wassenaar , toen was jij de stamhouder al in eens, maar dus ook erg veel problemen met je moeder gehad, wat eigenlijk heel normaal is voor een jonge puber zoon , maar waar onze moeder vrij slecht mee kon omgaan, heel jammer , je was inderdaad niet de makkelijkste toen, maar heb er wel ook af en toe van genoten, want jij was wel de enige, die wel eens te hard de waarheid tegen haar vertelde, wat jou niet in dank werd afgenomen, met de nodige drama's waar pappa en ik beiden erg slecht tegen konden, Op de kunstacademie bloeide jij helemaal op en voor je het wist had het jou helemaal te pakken en heb je er een geweldig mooie tijd gehad en je diploma's gehaald heel erg fijn en mooi , toen kwam het werk en de vrouwen, waar ik heel weinig van heb meegekregen en vanaf weet , via Gwen werd ik van van alles op de hoogte gehouden niet altijd op de goede manier. Na je tweede echtscheiding hebben wij jou op verzoek van een schat van een hele oude dame van in de 80 was zij, die zich over jou ontfermde, had gevraagd jou naar Holland te halen waar ik en Willem nog iedere dag blij over zijn ,want hier heb je nog in je mooie huis op de Calandweg een geweldige mooie tijd gehad, alleen was jouw ziekte toen al begonnen en moesten wij het verval langzaam zien toeslaan wat erg verdrietig was , maar uiteindelijk gaf je je gewonnen en werd De Wieken je laatste adres in Zierikzee , waar twee van mijn buurvrouwen jou helemaal konden mee maken en mij het een en andere over je konden vertellen en alles liep er goed, dat had je goed uitgezocht en erg goed gedaan helaas was daar ook het afscheid van je katten wat gelukkig al niet helemaal meer tot je doordrong, ook nog Hanneke werkte er een goede kennis van ons allemaal .Lieve Anton hoop dat je nu weer erg gelukkig bent, want je bent weer de ziel die je was toen je in dit leven begon en allen zijn hier om afscheid van je te nemen als familie lid van deze familie , lieverd ook namens mij je grote zus Dinkie , ik hoop dat ik de lieve Anton van heel vroeger weer terug zie als ik daar ook ben , dag Tonnebaas !!

85 jaar, alles voor elkaar, een heerlijk huis en een geweldige tuin en nog wel met handicaps, maar wel gezond en zo komen wij tweeën wel rond en hoop ik nog wat jaren te vergaren, veel terugdenkend aan alles uit een heel lang leven en een zeer gevarieerd leven, met de tropen en al, de eerste jaren heel erg moeilijk en vaak heel eenzaam en heel zwaar, maar naarmate ik ouder werd ging alles langzaam maar gestaag meer naar een fijner bestaan en werd het heel fijn met deze laatste jaren zoals wij nu zijn. Terugdenkend aan vroeger schoot mij te binnen, dat mijn tijd in Wassenaar heel fijn en mooi is geweest, eigenlijk een doorlopend feest tussen vele interessante mensen en gebeuren, een geweldig leven met een heerlijke tijd en heerlijke jaren. Een van de dingen waar ik ook aan dacht na een zware inhaal leertijd en nu op de middelbare school als meisje al van 15 jaar wegens de vreselijke achterstand van het concentratie kamp, want in het kamp les geven was  een heel groot gevaar, want als de jap er achter kwam was dat niet best en een pak slaag was genoeg om als kind te beseffen, dit hoeft van mij echt nooit meer, dus niemand durfde er wat aan te doen, want er waren onder ons helaas vele verraders ook. In de eerste klas van het Lyceum te Wassenaar was ik zo gelukkig als maar zijn kon, had het gehaald, zat er nu op school, maar tot mijn grote schrik zag ik hoe veel meisjes er met prachtige losse en lange haren en moderne kleding liepen en ik nog steeds in door mijn moeder duits aandoende gemaakte kleren, ruiten rokjes en platte schoenen en vlechtjes opgerold bij mijn oren, ik vond het vreselijk en merkte ook dat ik geheel uit de pul viel, was er erg down onder, wat ik ook zei en probeerde er was geen goed garen mee te spinnen, dit was zo als het hoorde, zei mijn moeder, een net meisje kleed zich netjes. Zinnend op een uitweg kwam ik tot de ontdekking, bij toeval, dat je heel erg veel geld kreeg voor lood, oud lood, dit was 1949, dus alles was anders . Geen probleem voor mij, wij woonden in de duurste buurt van Wassenaar, als het enige en armste gezin uit Indië, ik moet zeggen ze waren allemaal even schattig voor ons, geweldig, had dat nooit verwacht, maar het zijn de aardigste mensen geweest die ik gekend heb in mijn leven, allemaal, geen een uitgezonderd en allemaal erg rijk, heel erg rijk, maar uiterst charmant en aardig, kan niet anders ooit zeggen. Op zaterdag trok ik langs alle huizen en vroeg om lood, of ze lood over hadden. Bij de meesten moest ik de volgende dag terug komen en zo gebeurde het dat ik in nog geen twee weken tijd  bijna 200 gulden verdiende aan oud lood en mijzelf erg rijk voelde. Daar mee ging ik  op een zaterdag naar de kapper en vroeg om een kapsel wat ik uitgezocht had in een tijdschrift, lang haar en los met een scheiding opzij, enfin, de man was reuze aardig en begreep alles direct, als een ander wezen kwam ik uit de kapperszaak, ik ging in alle etalages kijken, was er kapot van, zo blij en het voelde heerlijk. Toen een paar moderne schoenen en een andere blouse en zo moest ik dus naar huis, enfin, dat gaf een ontzettende aardbeving, maar vooral omdat ik overal als dochter van hun was gaan bedelen om lood, alsof wij geen geld hadden, maar hoe ik het ook vertelde, ik was fout en dus liet ik het over mij heen komen. Toen ik dus als een hele andere op school verscheen liep zowat de hele school uit, want dat ging als een lopend vuurtje rond en ik genoot, het was gelukt en hoe. Vanaf dat moment heb ik als ik kon ook steeds geprobeerd alles voor elkaar te krijgen, zoals ik dacht dat het kon en moest zijn, maar in goede mate en ik hield er nog een leuke vakantie samen met mijn pleegzus Wil naar Bergen Buiten aan over, geweldige tijd en daar begon dit alles als een hele nieuwe levensfase te ontwikkelen en mijn moeder, die zeer goed kleren kon maken, zelfs avondjurken, kreeg ook de smaak te pakken en de ene na de andere mooie jurk werd gemaakt, zo zelfs, dat ze haar belden en vroegen waar zij de jurken voor mij steeds kocht, waarop ze zei bij Ceciel et Armand, niemand vroeg meer verder, iedereen heeft zich wezenloos gezocht naar Ceciel et Arman, wat dus gewoon C en A was waar ze ook regelmatig wat voor mij kocht en dat veranderde of mooier maakte en zo was daar de mooiste en meest geweldige tijd gekomen uit mijn lange leven, die niet langer dan 8 jaar  heeft geduurd, vol met dolle en fijne gezellige strandfeesten, huisfeesten, grote en kleine feesten en een luxe en een geweldige mooie en heerlijke tijd na alle ellende van er voor, gewoon een balsem op de ziel en er enorm van genoten, ook een prachtige vriendenkring aan overgehouden met geweldige lieve en fijne vrienden, die er helaas bijna allemaal niet meer zijn !! !!.