Onze geit in Nigeria

Wij stonden weer eens in een urenlange go-slow in Nigeria op weg naar de site (het project). Als je daar in staat is er wel erg veel te zien om je heen. De straten zijn bezaaid met mensen en hutjes waar je van alles kunt kopen. Heel veel vuilnisbelten waar ze boven op staan met kraampjes om brood en andere dingen te verkopen. Onze driver Mozes zat te neurien en te trommelen op zijn stuur, dat deed hij vaak. Andy zat voor de zoveelste keer zijn Suske en Wiske te lezen. Ik keek mijn ogen uit naar alles om ons heen. Direct naast de bus was een klein hutje, waarvoor een oude man zijn messen zat te slijpen. Aan een boom vlakbij stond een geit klagelijk te mekkeren. Een andere man kwam uit het hutje, de oude man stond op en samen gingen ze naar de geit. De ene man pakte de kop van de geit en de oude man nam zijn grote mes en zette dit onder aan de keel van de geit, ineens begon hij met het mes te zagen. Ik gilde zo hard, dat de mannen buiten het hoorden en stopten. "Mozes, ze gaan de geit slachten, ga alsjeblieft de geit kopen voor zo min mogelijk geld, alsjeblieft". Vol verbazing stapte Mozes uit en er ontstond een hevige discussie tussen de heren, met veel gebaar. Mozes kwam terug, ze vroegen een belachelijke prijs. Wij hebben er nog iets af gekregen. Daar kwam onze geit in de bus met een flinke snee in zijn nek, die bloedde. Mozes zei dat het wel meeviel en de mannen buiten lagen slap van het lachen om zo'n blanke. De geit stonk enorm, was erg vies. De weg naar de site was lang en wij zaten vreselijk in de stank, maar niets kon mij deren, de geit was gered. Op de site heb ik hem gewassen. Hij is het hele verdere jaar bij ons gebleven. Wij hadden zelfs een hok in de tuin voor hem. Ook is hij heel wat keren losgebroken en zorgde voor grote hilariteit onder de bewoners van onze compound. Toen wij weg moesten beloofde vader Liam voor hem te zorgen met zijn jongens van het seminarie Maar ik ben bang dat hij toch in een Ierse stew is verdwenen. Gelukkig weet ik er niets van. Dinkie