Stef,Queen Cheng en grootvorst

Stef met de kippen. Stef is nu 22 jaar. De tweede foto zijn de drie hondjes en de onderste is onze grootvorst die 18 jaar geworden is en overal mee ging.

door Willem gemaakt 10 jaar geleden

Waar blijft de tijd, helaas is alles zo voorbij dus zoveel mogelijk van genieten. Dit was in een tijd, dat wij kippen, drie honden, kalkoenen en een kat hadden. Verder een tuin vol rozenstruiken heel aparte struiken. Twee grote houtkachels. Maar wij hebben ervan genoten nog een paar foto's van de hondjes uit die tijd. Dinkie

de moeilijke loop van mijn goede lieve vrienden

 De Moeilijke Loop Van Een Vriend.
In ieder mensenleven komen wel eens gebeurtenissen voor, die zich dan ook steeds herhalen, zo ook in het mijne. Het begon met mijn eerste buurjongen, vriend in Wassenaar. Aernout heette hij en hij woonde in het mooiste huis aan de prachtige pauwvijver in Wassenaar. Wij zaten samen op het Rijnlands en ineens kwam hij met chauffeur voorrijden. Aangezien rijk bij mijn moeder alles mocht, werd hij direct uitgenodigd te blijven tot zes uur en zo werd hij een vaste, regelmatig komende vriend. Waarom chauffeur, Aernout was geboren met een beentje, dat niet meer mee groeide en moest operatie na operatie ondergaan. Ze probeerden van zijn kleine hieltje een knietje te maken, dat lukte niet en Aernout had een kunstbeen. Voor een kind uit de Jappen kampen geen enkel probleem. Vaak gingen wij in september 's avonds naar het strand, hielp ik hem met de leren banden op zijn rug los te maken en al hinkend gingen wij heerlijk uren zwemmen. Daarna was het even trekken en hijsen om het kunstbeen goed vast te krijgen en liep hij weer met zijn eigenaardige loopje het strand af. Het verhinderde hem niet om op ons schoolbal met de band les feuilles mort van Charles Trenet te zingen, feilloos zuiver en te dansen, de hele avond, ook veel met mij. Hij had het bij ons thuis uren geoefend met mijn moeder aan de piano. Uiteindelijk ging hij toch meer betekenen voor mij. Op een avond, Willy mijn vriendin uit Indië logeerde bij ons, omdat ze in Leiden studeerde, kwam Aernout en wilde met mij uit. Maar in die tijd van mijn leven was ik geen weekend meer thuis, dus had al een afspraak voor een feest in Den Haag. Inmiddels reed hij zijn eigen scooter en nam Wil toen maar mee naar de bioscoop. Hij belde op mijn feest en wilde mij komen ophalen en Wil op de tram zetten, ik weigerde dit. Toen ik 's nachts laat thuis kwam vond ik het vreemd dat ze nog niet terug waren, heel vreemd. Dus bleef ik wachten. Om zes uur een politie auto, met twee man kwamen ze aan, ik was doodsbang. Willy en Aernout waren onder de tram gekomen. Beiden leefden nog, Willy is op haar elleboog na bijna geheel Oke, die was goed verbrijzeld is nooit meer helemaal goedgekomen. Aernout had een hele erge schedelbasis fractuur en is voor jaren in Zwitserland geweest en zo verloren wij elkaar uit het oog. Jaren later, met Willem lopend over de kermis te Voorschoten, kwamen wij hem tegen en ik herkende hem direct aan zijn loopje. Wat was dat fijn, hij was getrouwd, had geen kinderen, maar dronk gewoon stelsel matig te veel. Wij hebben elkaar toen veel gezien en op een avond, komend van hun huis na een heerlijk etentje, kregen wij een heel ernstig auto ongeluk, met ambulance ziekenhuis Leiden. Aernout kwam direct naar het ziekenhuis 1 uur 's nachts en gleed helemaal uit in de gang van het ziekenhuis met zijn been en lag languit op de vloer. Hij zei tegen mij. " Je bent niet de enige, die beroerd is, ik gleed uit door kots dat er lag:" Aernout, dat was wel van mij," zei ik. O" gelukkig dan is het niet erg was zijn antwoord. Na enkele maanden, toen wij weer opgeknapt waren en hem ook weer af en toe zagen, als vrienden gingen wij met hem en zijn vrouw om, alleen de drank was een heel ernstig probleem, wat hem uiteindelijk ook zijn huwelijk koste, wij hebben hem nog veel kunnen opvangen maar ook werd de drank voor ons een probleem en ineens hoorden wij dat hij weer was opgenomen in Bloemendaal. Helaas is hij daar vrij snel plotseling overleden. Maar dat loopje vergeet ik nooit en ik ben het nog twee keer in mijn leven tegengekomen, allebei van mannen, die veel voor mij betekend hebben, voordat ik Willem kende en allebei met een kunstbeen, heel merkwaardig. Dinkie

Aernout, Rijnlandslyceum 1954 Wassenaar

De bovenste foto is het Rijnlands Lyceum. De middelste foto is Aernout zingende en de laatste onderaan is bij mijn ouders achter, Aernout, Mary uit Engeland Kitty en ik.

Zomaar een hele mooie foto verhaal volgt over twee dagen

Deze foto vond ik heel erg mooi, vandaar dat ik hem even op mijn blog doe. Het jaar 2010 is net begonnen en na een verjaardag op 25 december, waarbij wij met 16 mensen en veel eten, mijn 75ste gevierd hebben, zijn wij nu heerlijk aan het bijkomen en ligt er weer een heel open jaar voor ons. Twee verhalen komen er nu snel aan. En in het komende jaar gaan wij daar gewoon mee door. Als er straks foto's zijn van onze gezamelijke kerst, dan komen ze er ook bij. Verder zijn er twee mensen, die ik heb leren kennen via wintergasten, waar ik bijzonder blij mee ben. Rory Stuart, 36 jaar en al zoveel meegemaakt. Ook heeft hij twee boeken geschreven ,"The places in between " en "The prince of the marshes." Het eerste boek hebben wij besteld. De andere gast was Ray Kurzweil. Deze man is ervan overtuigd, dat je zelf heel veel aan je gezondheid kunt doen. Zelf slikt hij 150 pillen per dag, vitaminen, mineralen en aminozuren, nog veel meer van alles wat. Daar ben ik met mijn 19 pillen per dag een kleine meid bij. Maar ik heb wel degelijk gemerkt, dat het mij bijzonder goed geholpen heeft. Voor ik er mee begon zo'n 7 jaar geleden, was ik iedere winter wel twee keer ziek met heel veel penecilline. Het kost wel wat, maar ik voel mij duizend keer beter dan toen. Dit alles dankzij de pc, daar kon ik alles gaan opzoeken. Dinkie