de moeilijke loop van mijn goede lieve vrienden

 De Moeilijke Loop Van Een Vriend.
In ieder mensenleven komen wel eens gebeurtenissen voor, die zich dan ook steeds herhalen, zo ook in het mijne. Het begon met mijn eerste buurjongen, vriend in Wassenaar. Aernout heette hij en hij woonde in het mooiste huis aan de prachtige pauwvijver in Wassenaar. Wij zaten samen op het Rijnlands en ineens kwam hij met chauffeur voorrijden. Aangezien rijk bij mijn moeder alles mocht, werd hij direct uitgenodigd te blijven tot zes uur en zo werd hij een vaste, regelmatig komende vriend. Waarom chauffeur, Aernout was geboren met een beentje, dat niet meer mee groeide en moest operatie na operatie ondergaan. Ze probeerden van zijn kleine hieltje een knietje te maken, dat lukte niet en Aernout had een kunstbeen. Voor een kind uit de Jappen kampen geen enkel probleem. Vaak gingen wij in september 's avonds naar het strand, hielp ik hem met de leren banden op zijn rug los te maken en al hinkend gingen wij heerlijk uren zwemmen. Daarna was het even trekken en hijsen om het kunstbeen goed vast te krijgen en liep hij weer met zijn eigenaardige loopje het strand af. Het verhinderde hem niet om op ons schoolbal met de band les feuilles mort van Charles Trenet te zingen, feilloos zuiver en te dansen, de hele avond, ook veel met mij. Hij had het bij ons thuis uren geoefend met mijn moeder aan de piano. Uiteindelijk ging hij toch meer betekenen voor mij. Op een avond, Willy mijn vriendin uit Indië logeerde bij ons, omdat ze in Leiden studeerde, kwam Aernout en wilde met mij uit. Maar in die tijd van mijn leven was ik geen weekend meer thuis, dus had al een afspraak voor een feest in Den Haag. Inmiddels reed hij zijn eigen scooter en nam Wil toen maar mee naar de bioscoop. Hij belde op mijn feest en wilde mij komen ophalen en Wil op de tram zetten, ik weigerde dit. Toen ik 's nachts laat thuis kwam vond ik het vreemd dat ze nog niet terug waren, heel vreemd. Dus bleef ik wachten. Om zes uur een politie auto, met twee man kwamen ze aan, ik was doodsbang. Willy en Aernout waren onder de tram gekomen. Beiden leefden nog, Willy is op haar elleboog na bijna geheel Oke, die was goed verbrijzeld is nooit meer helemaal goedgekomen. Aernout had een hele erge schedelbasis fractuur en is voor jaren in Zwitserland geweest en zo verloren wij elkaar uit het oog. Jaren later, met Willem lopend over de kermis te Voorschoten, kwamen wij hem tegen en ik herkende hem direct aan zijn loopje. Wat was dat fijn, hij was getrouwd, had geen kinderen, maar dronk gewoon stelsel matig te veel. Wij hebben elkaar toen veel gezien en op een avond, komend van hun huis na een heerlijk etentje, kregen wij een heel ernstig auto ongeluk, met ambulance ziekenhuis Leiden. Aernout kwam direct naar het ziekenhuis 1 uur 's nachts en gleed helemaal uit in de gang van het ziekenhuis met zijn been en lag languit op de vloer. Hij zei tegen mij. " Je bent niet de enige, die beroerd is, ik gleed uit door kots dat er lag:" Aernout, dat was wel van mij," zei ik. O" gelukkig dan is het niet erg was zijn antwoord. Na enkele maanden, toen wij weer opgeknapt waren en hem ook weer af en toe zagen, als vrienden gingen wij met hem en zijn vrouw om, alleen de drank was een heel ernstig probleem, wat hem uiteindelijk ook zijn huwelijk koste, wij hebben hem nog veel kunnen opvangen maar ook werd de drank voor ons een probleem en ineens hoorden wij dat hij weer was opgenomen in Bloemendaal. Helaas is hij daar vrij snel plotseling overleden. Maar dat loopje vergeet ik nooit en ik ben het nog twee keer in mijn leven tegengekomen, allebei van mannen, die veel voor mij betekend hebben, voordat ik Willem kende en allebei met een kunstbeen, heel merkwaardig. Dinkie