Vervolg Kerstuitstapje

De volgende dag gingen wij met Mike Steward een tochtje maken in Lokpako. Dit was Biafragebied, hier had een vreselijke oorlog plaats gevonden. Hier was ook een hele grote werkplaats gevestigd, waar alleen maar kunstbenen en armen van hout gemaakt werden en waar ook heel veel invalide oorlogslachtoffers werkten. Mike, die de direkteur goed kende, heeft ons daar alles laten zien. Ongelooflijk hoe handig zij met hout kunnen omgaan en er ook mee kunnen lopen. Allemaal beenstompen en dan in zo'n houten kunstbeen of arm, vrolijk nog met zijn allen, zeer indrukwekkend. Daarna nog wat houtsnijwerk winkeltjes bezocht. Daar hebben wij onze mooiste stukken Afrikaanse nieuwe en oude kunst gekocht. 's Avonds kerstdiner met ook twee Engelse nonnen. Zij vertelden dat ze zieken en het lokale ziekenhuis bezochten om te helpen. Op een dag waren ze weer in het lokale ziekenhuis, toen ze even in de lijkenkamer keken en een witte arm zagen uitsteken. Na de eigenaar van de witte arm goed beken te hebben zagen ze dat hij nog leefde, alleen heel erg gewond was en ook vreselijk vermagerd. Ze hebben hem uit dat doden kamertje op een brancard laten leggen en meegenomen naar hun Engelse arts, die vele uren met hem bezig is geweest. Deze jongen van 18 was een Hollandse knul, die door een vrijwillegersorganisatie was uitgezonden om te helpen in Nigeria, alleen had zijn Hollandse organisatie drie maanden vergeten hem geld toe te sturen. Hij heeft bij de lokale bevolking moeten bedelen om eten en die waren niet bepaald gul. Toen hij ineens het geld kreeg heeft hij een motor gekocht en is daar tochten mee gaan maken. Op een van deze tochten is hij bij Lokpako verongelukt en door de lokale artsen opgegeven en in het lijkenhuis gestopt. Hij was nu dan eindelijk aan de beterende hand en moest zo snel mogelijk naar Holland voor verdere plastische operatie's. Wij hebben bij het heerlijke kerstdiner meteen aangeboden hem eerst 10 dagen in huis te nemen alvorens hij zou afreizen naar Lagos en vandaar naar Nederland. Dat zouden ze doorgeven. De thuisreis was op maandag en zonder roadblocks, dus heel goedkoop. De voor dood opgegeven Peter heeft heerlijk 10 dagen bij ons gelogeerd. Het was een alleraardigste knul, waar wij het enorm gezellig mee hebben gehad en die zijn buikje rond heeft kunnen eten. Helaas moest hij terug. Ik vraag me nog vaak af hoe het met hem gaat. Dinkie