Cilacap 1982. een ongeluk.

In Indonesië houden mensen zich absoluut niet aan vaste regels,laat staan aan vaste afspraken,uitzonderingen daar gelaten, dus is het levensgevaarlijk op iemand te vertrouwen, die jouw leven in zijn handen heeft. Doe je dat wel dan kan jou dus het volgende overkomen. Wij hebben dit helaas moeten meemaken. Stel je voor in eens de stroom weg in een gedeelte van Cilacap, waar ook wij woonden op de Gotot Soebroto 75. Alles was uit, de airco's, de ijskast en de vrieskist, het was gedurende de ochtend. Vol vertrouwen ging een elektriciteitsbusje naar de centrale en werden de schakelaars van het betreffende gedeelte uitgeschakeld. Toen met het busje naar de elektriciteitspalen, die langs de hoofdweg stonden en waar wij dagelijks onder door reden naar of van het dorp, de school en het zwembad. Een van de mannen ging via een ladder de grote electriciteitspaal in die hoog over de weg liep, steeds hoger,steeds hoger, wij zagen hem gaan en dachten je moet beslist geen hoogtevrees hebben. De man in kwestie was bij de juiste draad gekomen hoog in de lucht,kroop op de draad haakte zich vast en ging aan het werk, wat precies wisten wij niet, als een aap zat hij rustig op de draad. Maar zoals ik al zei, dit was Indonesie, een enorme klap, gegil, gekrijs en als iemand aan een spit, hing hij ineens onder aan de draad, maar viel er niet af, was tot onze verbijstering dood, morsdood. Iemand op de centrale was langs het kastje gelopen, wist dat de stroom was uitgevallen, dacht kom ik duw de schakelaars naar boven dan is er weer stroom, niet wetend wat er zich allemaal afspeelde. Het kastje was open en de schakelaar naar beneden. Niemand had het gedaan en niemand durfde iets te doen, men was helemaal verstijfd van schrik en zo bleef die arme man drie dagen lang dood hangen aan de draad en moesten alle mensen uit Cilacap, die naar het dorp, school of het zwembad moesten er steeds onder door rijden, geen van de kinderen of ouders zal dit beeld ooit vergeten. Op een nacht is hij er eindelijk afgehaald, wat waren wij blij en werd hij met heel veel muziek begraven, Dinkie.